Baśnie z tysiąca i jednego bloku.

Mówi reżyserka Magdalena Miklasz

„Blok 19 na Dywizjonu 303, jak i całe osiedle, to lokalizacja „pomiędzy”. Niby Kraków, ale tak naprawdę to ani Kraków, ani Nowa Huta, tylko osobna społeczność. Na moim osiedlu też mówiło się „Jedziemy do Krakowa”. Blok 19 to miejsce mojego dzieciństwa, gdzie wychowywałam się z moim bratem Adamem. Zawsze pozostanie „moim blokiem”. Dla każdego miejsce dzieciństwa to miejsce znaczące, miejsce wielu opowieści. Chciałam, żeby ta opowieść stała się opowieścią na wiele głosów, dlatego od wielu tygodni spotykamy się się z mieszkańcami mojego bloku i prosimy ich żeby opowiadali.

Każda nowa osada ma swój mit założycielski; kiedyś tego nie doceniałam, ale dziś dostrzegam jak dobrze to osiedle zostało zbudowane. Dużo przestrzeni, zieleń. Dziś osiedla powstają inaczej, na ścisk, bruk, bramy i betony, przystrzyżone trawniki.

Na Dywizjonu 303 w latach 70-tych zamieszkali różni ludzie, dla niektórych było to spełnienie marzeń, innych przerażało życie w mrówkowcu. Jednym z pytań, które zadawaliśmy mieszkańcom, było: „Co czuliście, gdy przybyliście tu, do tego bloku?”. Odpowiedzi pokazały nam od razu, że będzie to też opowieść o działaniu pamięci, o przenikaniu się pamięci zbiorowej i indywidualnej. Jedna osoba mówi: „Kalejdoskop księżycowy. Pustynia!”, a ktoś inny mówi: „Jakbym znalazła się w świecie z klocków lego”. Jest też mnóstwo wydarzeń z życia bloku, które każdy pamięta inaczej. Jedna pani mówi: „Tutaj zawsze sąsiad z sąsiadem pogadał, było tak swojsko, dzieciaki bawiły się razem”, a druga wspomina: „Tutaj nie było integracji, każdy zajmował się swoimi sprawami”.

Skontaktowaliśmy się też z ludźmi, którzy wyprowadzili się z tego bloku, i będą wspominać, mówić do nas z miejsc, w których teraz są, często za granicą. To będzie część intermedialnych instalacji – działań wewnątrz przestrzeni bloku, w które widzowie będą mogli wejść, zaangażować się. A potem uczestniczyć w pikniku przy jednym wielkim stole „osiedlowym”.

Ważne było dla mnie to, żeby w konkretnej scenerii „mojego bloku” stworzyć spektakl teatralny z profesjonalnym zespołem, który będzie opowieścią w szerszym planie. Żeby w tej narracji zawrzeć klimat i historie, które są udziałem wielu z nas, bo przecież większość z nas mieszka na miejskich osiedlach, mamy sąsiadów, dzieci i psy, doświadczamy nieustannego zakłócania ciszy nocnej, narzekamy na spółdzielnię, na wysokie rachunki. Nasze postaci – różne „blokowe” typy – to będą lalki. Czasem lalka daje możliwość powiedzenia słowa lub wykonania gestu, który w przypadku, gdy wykonuje to bezpośrednio aktor brzmi za mocno lub fałszywie, powoduje większy dystans.

Zarówno w tworzeniu instalacji, jak spektaklu, kierowałam się myślą o tym, żeby wykorzystać narzędzia, którymi posługuje się sztuka współczesna. Multimedialność, różnorodność form przekazu to język, w którym często dzisiejszy odbiorca się gubi i go odrzuca. Nie każdy ma możliwość i czas, żeby często chodzić do teatru lub na wystawy, dlatego warto żeby sztuka sama przychodziła do ludzi, wkraczała w nieoczywiste przestrzenie i sytuacje. Jeśli mieszkańcy osiedla doświadczą tego, że takim nowoczesnym językiem można opowiedzieć również ich historie, i że mogą być współtwórcami takiego projektu, sztuka współczesna stanie się im bliższa. Gdy pójdą potem do teatru czy do muzeum, będą mogli, nawet intuicyjnie, poczuć, że za każdym dziełem stoi jakiś przekaz, czyjeś doświadczenie.”

Projekt Baśnie… realizowany przez Teatr Łaźnia Nowa w ramach programu EDUKACJA

Zobaczcie Trailery na Youtubie:

Niedziela, 17 lipca

godzina 15.00 – Instalacje, „Baśń o dziewiętnastce”,
Słoik Piknik – blok nr 19 na os. Dywizjonu 303

Blokowe wspomnienia, pasje, wizje, lęki. Wszystko w przestrzeniach bloku od piwnicy przez różne piętra, piony aż po po półpiętro na 10-tym piętrze. W tym m. in: największy potwór bloku czyhający w piwnicy, dżungla kwiatowa ze wszystkich kwiatów bloku, wizje mieszkańców skonstruowane przez architekta Jana Kałużę, głosowanie na psa-pupila bloku, piknik przy wielkim sąsiedzkim stole.

godzina 20.00 – „Oratorium na blok”, Teatr Łaźnia Nowa

ORGANIZATOR: TEATR ŁAŹNIA NOWA
REŻYSERIA I KOORDYNACJA: MAGDALENA MIKLASZ
SCENARIUSZ, TEKSTY PIOSENEK: ADAM MIKLASZ
SCENOGRAFIA I PROWADZENIE WARSZTATÓW PLASTYCZNYCH: EWA WOŹNIAK
DRAMATURGIA „BAŚNI O DZIEWIĘTNASTCE”,
INSTALACJE: SARA CELLER-JEZIERSKA
MUZYKA: ANDRZEJ BONAREK, ANNA STELA
MULTIMEDIA: ADAM ZAPAŁA
LALKI: KONRAD KONY CZARKOWSKI
PRZYGOTOWANIE CHÓRU I SOLISTÓW: JOANNA WÓJTOWICZ

OBSADA:
Karolina Burek, Michał Karwowski, Małgorzata Biela , Agnieszka Makowska, Adrian Gawlik, Tomasz Talerzak, Antoni Paradowski, Błażej Piotrowski, Natalia Sakowicz, Hanka Napora, Joanna Jucha, Dominika Dyba, Marzena Kochańska, Janina Zarzycka, Ewa Michałowicz, Grażyna Ladra

Zdjęcia z próby.

Fot. Przemysław Fik